دو نوع عمده پروتز سینه وجود دارد: پروتز سینه سالین (آب نمکی) و پروتز سینه سیلیکونی. هر دوی این پروتزها دارای پوسته‌ای سیلیکونی هستند و تفاوتشان در ژلی است که در داخل‌شان وجود دارد.
- ایمپلنت‌های سالین با سالین یا همان آب نمک استریل پُر می‌شوند.
- ایمپلنت‌های سیلیکون با ژل سیلیکون پُر می‌شوند.
پروتز سینه سیلیکونی
ایمپلنت سینه سیلیکونی اولین بار در سال 1962 معرفی شد. در طول دهه 80 ایمپلنت‌های سیلیکونی محبوبیت زیادی پیدا کردند اما خطرات احتمالی آن‌ها هنوز هم پابرجا هستند. بسیاری افراد اذعان داشتند که بین پاره شدن ایمپلنت‌های سیلیکونی و اختلالات ایمونولوژیک (مانند لوپوس، آرتروز روماتوئید، فیبرومیالژیا و مشکلات دیگر) رابطه‌ای وجود دارد. برخی خانم‌ها گزارش کردند که وقتی ایمپلنت‌ها برداشته شدند علائم مشکلات‌شان نیز برطرف شده‌اند. برخی دیگر نیز علیه تولید کنندگان ایمپلنت شکایت کردند.
با وجود اینکه هنوز مطالعه‌ای منتشر نشده که ارتباط کامل این دو با هم را اثبات کند، اما FDA در سال 1992 این مشکلات را مورد بررسی قرار داد و استفاده ایمپلنت‌های سیلیکونی را فقط برای خانم‌هایی که قصد داشتند عمل بازسازی سینه پس از سرطان را انجام دهند مجاز دانست و خانم‌هایی که می‌خواستند سینه‌های خود را بزرگ کنند باید از ایمپلنت سالین استفاده می‌کردند. در سال 2006 پس از انجام تحقیقات لازم و پیدا نشدن رابطه‌ای میان ایمپلنت‌های سیلیکونی و بیماری‌های مذکور، FDA فروش ایمپلنت‌های سیلیکونی خاصی را تایید کرد.
کدام نوع پروتز سینه ایمن‌تر است؟
بر طبق تحقیق حاضر تفاوت زیادی بین ایمنی ایمپلنت‌های سیلیکون و سالین یا آب نمکی نمی‌باشد اما هر کدام از این ایمپلنت‌ها مزایا و معایبی دارند.
- پارگی: احتمال بروز پارگی در هر دو نوع ایمپلنت وجود دارد. ممکن است دلیل پارگی اشتباه جراحی، زمین خوردن و یا در موارد نادر فشار به سینه‌ها در اثر ماموگرافی باشد. اما پیامدهای پارگی در این دو نوع ایمپلنت با یکدیگر متفاوت است. تشخیص پارگی ایمپلنت‌های سالین آسان است. هنگامی که این ایمپلنت پاره می‌شود مایع درون آن نشت پیدا کرده و سریعاً موجب تغییر شکل سینه می‌گردد. در صورت پارگی ایمپلنت سالین مایع درون آن که آب نمک است نشت پیدا کرده و بدون ایجاد هیچ‌گونه مشکل یا ضرری جذب بدن می‌شود. اما تشخیص پارگی ایمپلنت‌های سیلیکونی سخت‌تر است. هنگامی که ایمپلنت پاره می‌شود سیلیکون نشت پیدا کرده در بدن باقی می‌ماند. گاهی اوقات ممکن است که ژل سیلیکون به بیرون بافت سینه گسترش پیدا کرده و وارد غدد لنفاوی شود. پارگی ایمپلنت‌های سیلیکونی معمولاً به صورت “خاموش” است یعنی بیمار و دکتر متوجه پاره شدن آن نمی‌شوند. فقط از طریق MRI می‌توان متوجه پارگی ایمپلنت‌های سیلیکونی شد. به همین دلیل FDA توصیه می‌کند خانم‌هایی که ایمپلنت‌های سیلیکونی دارند 3 سال پس از عمل پروتز سینه حتماً MRI انجام دهند و پس از آن نیز هر دو سال یک بار MRI را انجام دهند. ممکن است این MRIها تحت پوشش بیمه قرار نگیرند، در نتیجه ممکن است هزینه آن‌ها در طول زندگی بیش از خود عمل پروتز سینه شود.
- زیبایی‌شناسی نتایج: بسیاری از داوطلبان و دکترها ظاهر و حس ایمپلنت‌های سیلیکونی را ترجیح می‌دهند. ایمپلنت‌های سیلیکونی عموماً شباهت بیشتری به بافت طبیعی سینه دارند. احتمال ابتلا به ناهمواری‌های پوستی در ایمپلنت‌های سالین یا آب نمکی بیشتر است.
- پلاتین: ایمپلنت‌های سیلیکونی حاوی پلاتین هستند اما ایمپلنت‌های سالین خیر. در حالیکه برخی افراد احساس می‌کنند پلاتین می‌تواند مضر باشد اما FDA اذعان دارد که مطالعات هنوز خطری را در این زمینه کشف نکرده‌اند.
- تفاوت عمل‌های جراحی: ایمپلنت‌های سالین پس از کار گذاشته شدن در سینه پُر می‌شوند پس کار گذاشتن آن‌ها نسبت به ایمپلنت‌های سیلیکونی از پیش پُر شده نیازمند برش‌های کوچکتری می‌باشد. همچنین می‌توان بسیاری از ایمپلنت‌های سالین را پس از عمل جراحی تنظیم نمود. چند ماه پس از عمل جراحی می‌توان تصمیم به افزایش یا کاهش سایز پروتز‌های سالین یا آب نمکی گرفت که این کار بدون عمل جراحی انجام می‌شود. در این روش دکتر می‌تواند با استفاده از یک سرنگ مایع بیشتری را به ایمپلنت تزریق کرده و یا از آن بیرون بکشد. سایز ایمپلنت‌های سیلیکونی را نمی‌توان تغییر داد.
جهت بزرگ کردن سینه‌ها از ایمپلنت‌های سالین برای خانم‌های بالای 18 سال استفاده می‌شود
- صلاحیت: استفاده از این دو نوع ایمپلنت برای افراد مختلف متفاوت است. خانم‌هایی که می‌خواهند سینه‌های خود را بازسازی کنند در هر سن و سالی که باشند می‌توانند از هر دو نوع ایمپلنت بهره ببرند. اما جهت بزرگ کردن سینه‌ها از ایمپلنت‌های سالین برای خانم‌های بالای 18 سال استفاده می‌شود، در صورتی که فقط خانم‌های بالای 22 سال می‌توانند از ایمپلنت‌های سیلیکونی استفاده کنند. FDA اذعان دارد که خطرات این دو نوع ایمپلنت متفاوت هستند و منظورش بیشتر خطرات ناشی از برداشت ایمپلنت‌های سیلیکونی پاره شده است.
به خاطر داشته باشید که ممکن است دکتر قویاً یک نوع ایمپلنت را به شما توصیه کند. ممکن است چیزهای خاصی مثل نوع اندام یا سایز سینه‌ها موجب شود که استفاده از یک نوع ایمپلنت برایتان بهتر باشد.
خطرات پروتز سینه چیست؟
در حالیکه شواهدی دال بر اینکه پروتز سینه (چه ایمپلنت سیلیکونی و چه ایمپلنت سالین) موجب بیماری خاصی می‌شود وجود ندارد اما همچنان خطراتی وجود دارد. حتی برخی از پیامدها طولانی مدت هستند. در اینجا برخی از نکات ایمنی که باید برای پروتز سینه رعایت کنید آورده شده است:
نیاز به انجام عمل‌های جراحی بیشتر
به مرور زمان ایمپلنت‌های سینه فرسوده شده و نیاز به تعویض دارند. پروتز سینه چه مدت ماندگاری دارد؟ پاسخ مشخصی برای این سوال وجود ندارد. به طور کلی هر چه از سن ایمپلنت‌ها بیشتر می‌گذرد احتمال پارگی آن‌ها نیز بیشتر می‌شود. FDA تخمین زده که ایمپلنت‌های سینه باید حداقل 10 سال ماندگاری داشته باشند. مطالعات نشان می‌دهد که برخی ایمپلنت‌ها بسیار بیشتر از این مدت زمان و برخی بسیار کمتر از این مدت زمان ماندگاری دارند. پارگی تنها مشکلی نیست که نیاز به جراحی دارد. به مرور زمان شکل ایمپلنت‌ها نیز تغییر می‌کند به همین دلیل ممکن است یکی از سینه‌ها تفاوت زیادی با سینه دیگر پیدا کند. گاهی اوقات بافت اطراف ایمپلنت سخت می‌شود که به این مشکل انقباض کپسولی می‌گویند. جراحی تنها راه درمان انقباض کپسولی بعد از عمل پروتز سینه است.
FDA تخمین زده که ایمپلنت‌های سینه باید حداقل 10 سال ماندگاری داشته باشند.
اگر پروتز سینه را انجام داده‌اید و می‌خواهید تا شکل و سایز سینه‌هایتان برای همیشه همینطور باقی بماند باید برای انجام چند جراحی دیگر نیز آمادگی داشته باشید. جراحی تعویض ایمپلنت مختصرتر از جراحی پروتز سینه اصلی است، گرچه که خطر بروز عوارض جانبی در آن بیشتر است. به علاوه اینکه بیمه به ندرت برای چنین جراحی‌هایی پول پرداخت می‌کند.
برگشت ناپذیری
ممکن است پروتز سینه برای همیشه بافت سینه شما را تغییر دهد. اگر تصمیم به برداشتن ایمپلنت‌ها داشته باشید ممکن است دیگر سینه‌هایتان دیگر شکل اولیه خود که پیش از پروتز سینه داشتند را باز نیابند. ممکن است سینه‌ها دچار لک یا چین و چروک شوند.
تغییر ظاهر و احساس سینه‌ها
پروتز سینه می‌تواند موجب اختلال در احساس سینه‌ها و نوک پستان‌ها و همچنین ایجاد درد در آن‌ها شود. گاهی اوقات پروتز سینه موجب ایجاد اِسکار و چین و چروک شدید می‌شود.
مشکلات مرتبط با سلامتی
برخی مطالعات ارتباط‌هایی را میان پروتز سینه و مشکلات سلامتی پیدا کرده‌اند. متاسفانه برخی مطالعات نشان می‌دهند که احتمال اعتیاد به الکل، مواد مخدر و خودکشی در خانم‌هایی که پروتز سینه انجام می‌دهند افزایش می‌یابد. البته متخصصان عمدتاً فکر نمی‌کنند که پروتز سینه باعث بروز چنین مشکلاتی شده باشد. در عوض آن‌ها معتقدند بخش کوچکی از خانم‌هایی که پروتز سینه انجام می‌دهند اساساً دارای مشکلات روانی و روحی هستند که این نهایتاً منجر به اعتیاد یا خودکشی می‌شود. اگر نگران این مساله هستید حتماً با دکتر خود در این زمینه صحبت کنید.
عوارض جراحی
عمل پروتز سینه درست مانند هر جراحی دیگر خطراتی را به دنبال دارد. برخی خانم‌ها پس از جراحی دچار عفونت، خونریزی و ورم می‌شوند.
مشکلات دیگر
برخی مطالعات نشان می‌دهند که پروتز سینه می‌تواند در شیردهی خانم‌ها اختلال ایجاد کرده و یا کلاً مانع آن شود. ممکن است پروتز سینه مانع تولید شیر در خانم‌ها شود. همچنین ایمپلنت‌ها می‌توانند در صحت ماموگرافی که برای تشخیص سرطان سینه انجام می‌شود اختلال ایجاد کنند.
انتخاب ایمپلنت‌های سینه
تصمیم به انجام پروتز سینه – چه به منظور بازسازی سینه و چه برای بزرگ کردن سینه – کار آسانی نیست. برای اتخاذ این تصمیم باید چیزهای زیادی را ارزیابی کرد. به خاطر داشته باشید که هر ساله تقریباً 300.000 نفر عمل پروتز سینه را انجام می‌دهند و از این کار راضی هستند. در حالیکه هنوز هم بسیاری از خانم‌ها نگران خطراتی هستند که ممکن است پروتز سینه در دراز مدت به وجود بیاورد اما تحقیقات نشان می‌دهد که هیچ ارتباطی میان پروتز سینه و ابتلا به یک بیماری جدی وجود ندارد. شاید مهمترین مساله داشتن انتظاراتی واقع‌بینانه است. سعی کنید دکتری پیدا کنید که به او اعتماد کامل دارید و تمام مسائل و نگرانی‌های خود را رُک و بی پرده با او در میان بگذارید. حتماً باید پیش از عمل آگاهی لازم را در مورد خطرات پروتز سینه کسب کرده باشید. سعی کنید تا بهترین و بدترین سناریوها را درک کنید. هر چه بیشتر بدانید در تصمیم‌گیری اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت.
در بحث پیرامون این مقاله شرکت کنید!